Door: Hans Hattink & Bas Hattink
We spreken met Ron Adelaar (62). Hoog in de Spotify lijsten voor neoklassieke pianomuziek. Aan de top van streaminglijsten, meer dan 800.000 maandelijkse luisteraars, in totaal meer dan 115.000.000 streams, duizelingwekkende getallen. We zijn nieuwsgierig naar de achtergrond van dit succes. Hoe kom je na je zestigste ineens in zo’n achtbaan terecht?
Ron Adelaar, een rustige, vriendelijke man. Praat honderduit en gepassioneerd over zijn vak, zijn werkleven. Een verhaal als een sprookje. Maar ook een levensverhaal van passie, wilskracht en doorzetten, van succes en crises en vooral een rode draad van keuzes durven maken. De kwaliteit van je keuzes bepaalt de kwaliteit van je leven; dat zou zijn lijfspreuk kunnen zijn.
Van technicus naar HR-manager naar componist en uitvoerend musicus. Hoe wonderlijk kan een werkleven lopen?
Muziek was altijd een belangrijke drijfveer in mijn leven. Vanaf mijn achtste jaar maakte ik al muziek, maar ik heb nooit de ambitie gehad voor een muzikale loopbaan. Maar toch, muziek is en was er altijd. En ook: altijd met en voor anderen. Samen spelen met mijn vader, Ton Adelaar (dwarsfluit), waarmee ik 10 jaar lang het Eagle Trio vormde. En inmiddels ben ik al 40 jaar pianist/begeleider van het koor 4U en sinds 4 jaar ook dirigent. Maar in mijn jonge jaren was er ook een grote interesse voor zendontvangers. Hoe mensen met elkaar in contact konden komen d.m.v. radiotechniek. En hoe leuk is het dan om zelf je favoriete muziek uit te kunnen zenden op de radio. Dus had ik al vroeg met een vriend ons eigen illegale FM-muziekradiostation. Dat was ook de tijd dat je met je spullen snel de achterdeur uit moest kunnen vluchten als de radiocontroledienst aan de voordeur belde. De studie MTS elektronica/telecommunicatie was dan ook een logische keuze. Mijn eerste keuze lag in de techniek. Met stages bij het KNMI in de Bilt en bij de Politie Verbindings Dienst (PVD) in Bilthoven.
In mijn prille werkleven als radiocommunicatietechnicus gingen de interesse in de techniek en de sociale kant van het werk met elkaar wedijveren. Zo zat ik al snel in verschillende medezeggenschapsrollen bij de PVD-dienstcommissie en in het vakbondswerk. Op mijn 26ste was een keerpunt. Naast mijn baan als radiocommunicatietechnicus had ik in mijn werkjaren veelervaring opgedaan als vakbondsbestuurder bij de Nederlandse Politiebond en koos ik ervoor om een HR-studie op te gaan pakken.
De echte kanteling kwam 2 jaar later toen ik al flink gevorderd was met de studie Personeelswerk aan de SOSA Utrecht. Ik solliciteerde op de functie van medewerker PZ bij de politie verbindingsdienst en werd geselecteerd. En ja, eenmaal op dat pad groeide ik snel door in het vakgebied van Human Resources. Op dat pad ontstonden ook momenten van meerdere dingen tegelijkertijd op de stressladder. De leidinggevende die met zijn directieve gedrag voor mij een enorme energievreter was. En zo ontstaat zowaar een eerste burn-out. Met coaching klim ik daar prima uit en groei ik in mijn persoonlijke ontwikkeling. Het was ook de aanzet voor de definitieve keuze voor het HR vak. Wat ik zelf leerde kan ik als HR-professional ook aan anderen leren.
Voor de meeste mensen is een loopbaanontwikkeling een mengsel van bewuste keuzes, toeval, veranderende omstandigheden. Hoe zit dat voor jou? Kies je of overkomt het je?
Zeker in het begin voelt het als zoeken. Het komt zoals het komt. Maar toch niet helemaal. Als ik zo terugkijk dan zie ik dat al mijn keuzes een richtpunt hebben. Zo waren de eerste jaren gericht op techniek. En dat verschoof al snel naar: gericht op mensen en nu: gericht op muziek en mensen blij maken met mijn muziek.
Maar ook bij mij zijn ingrijpende gebeurtenissen de startmotor geweest om in beweging te komen Zo startte in 1992 de periode van de grote reorganisatie binnen de Nederlandse politiewereld. De samenvoeging van diverse landelijke ondersteunende politiediensten tot één Korps Landelijke Politiediensten (KLPD) waar ik als HR-professional kwam te werken. Het opnieuw inrichten van deze werkeenheden in divisies gaf een enorme impuls om mensen in beweging te krijgen. En vanuit HR had ik daar een mooie begeleidende rol bij. Het leidde uiteindelijk tot mijn eerste functie als Hoofd P&O van één van die divisies.
Ook voor mij was dat weer een zo’n moment: bepaalt de situatie je keuze of ben jij het die aan de knoppen zit. En dan ontdek je ook dat niet alles haalbaar is. Situaties veranderen om je heen. Maar maak gebruik van je talenten en je drijfveren om zelf de beste koers te bepalen en de regie te nemen! Het is een wisselwerking. Je staat ergens voor en je gaat ergens voor. Weet waar je wat wilt en kunt bijdragen, waar je energie op wil zetten.
En wat is dan de brandstof die jouw motor draaiende houdt?
Die vraag heb ik ook eindeloos aan mensen gesteld vanuit mijn rol als HR-manager. Wat bezielt je om te doen wat je doet? Voor mijzelf zie ik als rode draad telkens terugkeren
Tja, en dan groei je door. Van Personeelsadviseur naar waarnemend hoofd en vervolgens naar Hoofd P&O van de divisie. Je komt dan ook het bekende fenomeen tegen van verandering van je relatie met je collega’s wanneer je van medewerker, collega, een van hen, naar een leidinggevende positie groeit. Ik heb zelf ervaren dat dat best ingrijpend is. Ook vanuit mijn HR-rol heb ik velen daarin zien groeien. En voor alle lezers die zo’n ontwikkeling gaan doormaken: besteed er serieus aandacht aan. Die relatie verandert echt. Eigenlijk is het een complete systeemverandering.
Na 10 jaar KLPD was het wel een beetje op. Mijn leidinggevende bij de Politie was overgestapt naar het bedrijfsleven als operationeel directeur bij DA-drogisten. Hij vroeg me voor de Hoofd P&O rol aldaar.
Weer zo’n moment van kiezen. Als 42-jarige stond ik voor de overstap van overheid naar bedrijfsleven. En velen zullen met me herkennen dat je dan ook voor een afweging staat m.b.t. je pensioenopbouw. En toch, ik wilde iets anders en dit was wel het goede moment. Het begint met een mooie periode van bouwen en opbouwen. Maar na twee jaar veranderde dat drastisch. Er kwam een nieuwe CEO met weinig HR-sympathie, vooral superzakelijk waar resultaten belangrijker zijn dan mensen. En ook daar was er een flinke reorganisatiedruk. Veel HR mensen zullen het met me eens zijn dat de grote kluwen aan reorganisaties waar we de laatste 2 decennia ons doorheen hebben moeten worstelen voor HR mensen best zwaar is geweest. Voor mij brak er toen een periode aan waarin ik in de maalstroom van alle leermomenten ook het zwarte gat tegenkwam. Je moet vaak diepgaan, van crisis naar crisis en dat slaat een bres in je zelfvertrouwen en energie.
Achteraf weer een belangrijk inzicht: blijf niet aan de rand in het zwarte gat staren, maar ga weer op pad. Pak je leerervaringen bij elkaar en ga onderzoeken. Wat voor een soort organisatie past bij mij? Waar hoor ik bij? Wat vind ik nou echt belangrijk? En die organisatie kwam op mijn pad. Natuurmonumenten. Een goed doel met ‘Hart voor de natuur’. Met bevlogen mensen, waar je dingen doet die ertoe doen. Ineens kon ik weer zeggen: ik ben gedreven door mijn ideaal.
Als hoofd HR heb ik met hart en ziel meegebouwd aan de HR-visie van Natuurmonumenten en de implementatie daarvan. Ook weer een organisatie in beweging. En na vele jaren toch ook hier weer ingrijpende organisatieveranderingen, maar wel ingebed in onze HR-visie. Als kernboodschap hadden we het zo geformuleerd:
“Wij stellen de organisatie en haar medewerkers in staat om efficiënt en effectief te werken aan de strategische doelen van Natuurmonumenten, resultaten te behalen en opgaven waar te maken. Dit doen we door onze medewerkers te helpen bij het ontwikkelen van hun talenten en ervoor te zorgen dat deze optimaal benut worden.”
Samen met de directie hebben we dwars door de organisatie heen ‘Talenttalks’ georganiseerd. Gewoon, in groepen van twaalf met een broodje tussen de middag. En ook workshops voor 50-plussers, werken aan duurzame inzetbaarheid, georganiseerd onder het leidmotief; ‘Blijf speler in het spel’. En dan merk je dat er een beweging op gang komt. Voor mij een oprechte bevestiging dat wezenlijke en oprechte aandacht voor mensen de aanjager kan zijn van beweging creëren. Echtheid en oprechtheid worden gevoeld.
Is dat voor jou een rode draad in alles wat je doet? Ook in de muziek?
Juist in de muziek voel je donders goed of het echt is wat je doet of een veredeld kunstje. Als ik componeer dan ga ik zitten, concentreer me en laat het stromen. Mijn vingers doen het werk. Je drukt gevoelens uit. Misschien daarom dat miljoenen er graag naar luisteren. Wat ik doe mag je goed of slecht vinden, het is wel echt.
Hoe dan ook, blijf je verbazen! Blijf nieuwsgierig en gretig. Ik kan me van mijn kleuterschooltijd nog herinneren dat mijn moeder mijn rapport voorlas: “Als iets niet lukt dan laat hij zijn koppie hangen!” En ik weet nog dat ik iets voelde van:” Ik zal laten zien dat het niet zo is!” Gek eigenlijk dat zo’n voorvalletje zich ergens in je hoofd nestelt. En dat dat dan zo’n hardnekkige rode draad wordt in je leven.
Maar goed, terug naar Natuurmonumenten. Als ik voor mezelf terugkijkend de kern moet benoemen dan is dat: ”Het gaat om de ontwikkeling van mensen. Het gaat om contact tussen mensen. Snappen hoe wederzijdse afhankelijkheid werkt. Hoe wezenlijke en oprechte aandacht je kan vormen.”
Ik noemde net al de reorganisatie. Die heeft me erg veel energie gekost. De intensieve processen van personele reorganisatie, nieuwe rollen, andere werkstructuren, er dreigde een regelrechte burn-out. Ik was gewoon op. Dat is weer zo’n moment van kiezen. Je bent 56 jaar en staat voor het dilemma: hoe verder? Hoeveel van ons hebben dat punt meegemaakt? Dat moment van weer in het ongewisse stappen. Wel de richting maar nog geen bestemming. Voor mij betekende het dat ik afstand deed van mijn positie. Gewoon de omgekeerde carrière beweging. Terug naar de inhoud van het vak. Terug naar en tussen de mensen. Ik ben toen ook een coachingsopleiding gaan volgen.
Was dit ook het moment dat de muziek in beeld kwam?
Muziek is er altijd al in mijn leven geweest. Vanaf mijn achtste ben ik in de weer met muziek. Het begon met accordeon, naar elektronisch orgel naar piano. Muziek was altijd het tweede spoor in mijn leven. Als kerkmusicus ben ik nu bijna veertig jaar verbonden aan een kerkkoor. Eerst als pianist, later ook als dirigent. Dat was ook het podium voor de ontwikkeling van korte improvisaties tijdens momenten van bezinning en reflectie. Vanaf mijn eerste muzikale stappen merk ik dat improviseren en componeren mij erg goed liggen. Ik speel daarbij intuïtief, niet vanuit het hoofd maar vanuit het hart. Maar dit was dienende muziek. Niet bedacht om groots mee uit te pakken. Meer een kwaliteitshobby naast je dagdagelijks werk.
Hoe startte dat Spotify avontuur dan? Kwam dat ineens uit de lucht vallen?
Dat is door mijn jongste zoon Ivo gekomen. Hij werkte al een tijdje in de muziekwereld als A&R en labelmanager van een platenmaatschappij. Hij kent de ins en outs van de muziek business inmiddels goed en heeft goed oog voor de veranderingen die zich voordoen. Hij ziet onder meer de snelgroeiende opkomst van streamingplatforms als Spotify en Apple Music. En hij kwam met het idee om mijn korte piano improvisaties die ik in de kerk speel een groter podium te geven via Spotify. Ik vond dat wel hilarisch, maar vooruit. Ivo maakte een artiestenprofiel, ik kroop in mijn home studio en ging korte improvisaties opnemen. En Ivo plaatste dat dan weer op Spotify en Applemusic. De eerste tijd gebeurde er niets maar toen we de muziek gingen plaatsen in thematische afspeellijsten als Sleep Piano, Peaceful Piano, Concentration Piano, Background Piano, Mindfulness Piano ging het lopen. Mijn muziek werd een schot in de roos en de schare fans groeide explosief! Er is een enorme vraag naar rustgevende en ontspannende pianomuziek om te relaxen, te mediteren of te studeren.
We hebben in korte tijd een reputatie opgebouwd met meer dan 800.000 maandelijkse luisteraars. En mijn zoon en ik hebben samen Andante Piano opgericht, een platenlabel voor rustige pianomuziek. Ineens ben ik onderdeel geworden van een nieuwe wereld, de wereld van streamende pianisten waarbij iedereen elkaar het succes gunt.
Op je 62ste in een nieuwe wereld. En ja, weer dat kiezen! Stap ik in het diepe en begin ik een nieuwe carrière in de wereld van de neoklassieke muziek? Moet ik mijn HR werk loslaten? Dit avontuur leidt tot meer. Is het een ouverture van iets waarvan ik niet weet waar het stopt? Mijn hele leven omgooien? Weer die vraag, weer dat kiezen. Weer die nieuwe impuls aan je leven? Het is het allemaal.
In een stroomversnelling gebeuren er dingen die ik nooit voor mogelijk heb gehouden. RISE, mijn eerste album, is in mei 2022 gelanceerd, mijn ‘Adagio For Strings’ voor strijkorkest dat schitterend is opgenomen door het Belgische Ataneres Ensemble, radio en televisie-interviews, de eerste optredens in Tivoli Vredenburg Utrecht, Theater LantarenVenster Rotterdam en theater de Groene Engel in Oss. Dat verzin je toch allemaal niet?
En toch, dankzij het initiatief van mijn zoon Ivo ontstaan er steeds weer nieuwe kanalen om mijn muziek bij de mensen te brengen, gebeuren er dingen die mij overstijgen, maar wel van mij zijn, door mijn eigen pianomuziek!
Wat zijn je volgende stappen? Plan je die of laat je het gewoon gebeuren?
Als mens, professional en als muzikant ben ik altijd sterk intuïtief. Met die intuïtie heb ik onlangs afscheid genomen van Natuurmonumenten. Ik kan terugkijken op een mooi werkzaam leven als HR-professional en heb in totaal 40 jaar in loondienst gewerkt. Daarin heb ik veel mensen vanuit mijn HR rol kunnen helpen en begeleiden. Ook in het persoonlijke leven heb ik prachtige momenten beleefd, en gelukkig nog steeds. Toch heb ik -en wie niet- naast vele ups ook downs gehad, mezelf weer moeten oprichten na moeilijke periodes. Daarom heet mijn nieuwe album ‘RISE’. Over groei, succes, twijfel, worstelingen, vrijheid zoeken.
En plannen? Op dit moment gaat de werkelijkheid sneller dan ik kan voorzien. Wel houd ik mijn focus in de gaten: ik wil mensen blij maken met mijn muziek. Muziek met een verhaal. Mijn nieuwe album RISE is daar een voorbeeld van. Ik heb met dit album mijn verhaal willen delen. Ik hoop dat ik daarmee een nieuwe weg gevonden voor mijn oude vak: mensen bij hun verhaal brengen, inspireren en tot keuzen begeleiden. RISE is een thematische uitwerking geworden van de levensfasen die ik als mens doorlopen heb, over groeien, vallen en weer opstaan in het leven, jezelf ontwikkelen. Woorden waren mijn instrument, dat is nu mijn pianomuziek geworden.
We komen in onze programma's veel mensen tegen die in hun loopbanen net als jij voor keuzemomenten staan. Jij kan terugkijken op een werkleven vol turbulentie, met mooie vergezichten maar ook moeilijke momenten. Ook voor jou is het werkleven soms ook een battlefield. Nu je omringd wordt door succes, wat is het advies wat je aan de lezer wilt meegeven?
Het was een bijzonder interview. Iemand die gepokt en gemazeld is in het HR vak. Die weet wat mensen beweegt. Maar ook meerdere keren tegen zichzelf aangelopen is. En wat vooral blijft nazingen: stop nooit. Na 'Blijf speler in het spel' draagt CareerCare nog steeds bij aan talentontwikkeling en persoonlijk leiderschap van medewerkers binnen Natuurmonumenten in de vorm van het programma 'Verzilver je talent'. Verzilveren, niet als uitbetalen maar als investeren in een nieuwe levensfase. En dat is het grote verschil tussen ouder worden en oud zijn.
Klik deze link en geniet op Spotify van de neoklassieke muziek van Ron. Of scan onderstaande QR-code
We spreken uitgebreid met Jack Hommel over een levenlang leiderschap. Wat was voor hem de vonk en wat heeft hem tot succesvol divisiedirecteur bij Achmea gemaakt? Wat zijn de 'lessons learned' en wat zijn de tips waar anderen hun voordeel mee kunnen doen?
Een uitgebreid interview met Ron Adelaar een inspirerende man met een bijzondere loopbaan. Van technicus naar HR-manager naar succesvol musicus met meer dan 1 miljoen streams per maand op Spotify. In dit interview zijn verhaal over passie, wilskracht en doorzetten. Van succes en crises en vooral een rode draad van keuzes durven maken.
Een uitgebreid interview met Jeroen de Vries, oprichter, eigenaar en CEO van een scale up die in 15 jaar tot de top 10 interim bedrijven is doorgedrongen. We verkennen met hem wat mensen drijft, wat de cultuur kenmerkt die mensen doet verbinden en blijven en hoe ze in beweging blijven.
Neem contact op met Bas Hattink. Hij kan je nog veel meer vertellen over de achtergrond van deze artikelen en over onze wetenschappelijk onderbouwde werkwijze.
Privacybeleid | Cookiebeleid
© CareerCare